آبی آرام - امام رضا

[ و به فرزند خود حسن ( ع ) فرمود : ] پسرکم چهار چیز از من بیاد دار ، و چهار دیگر به خاطر سپار که چند که بدان کار کنى از کرده خود زیان نبرى : گرانمایه‏ترین بى‏نیازى خرد است ، و بزرگترین درویشى بیخردى است و ترسناکترین تنهایى خودپسندى است و گرامیترین حسب خوى نیکوست . پسرکم از دوستى نادان بپرهیز ، چه او خواهد که تو را سود رساند لیکن دچار زیانت گرداند ، و از دوستى بخیل بپرهیز ، چه او آنچه را سخت بدان نیازمندى از تو دریغ دارد ، و از دوستى تبهکار بپرهیز که به اندک بهایت بفروشد ، و از دوستى دروغگو بپرهیز که او سراب را ماند ، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نمایاند . [نهج البلاغه]

»» آبی آرام

??? ... آبی آرام... ???

تـو بـرای عـطـشـم، بـارش بارانستی

بـه تـن مـرده من، روح و دل و جانستی

آه، ای آبـی آرام! دلـم سـوخـتـه است

زخـم دل را تـو فـقط چاره و درمانستی

مـن غـریـب آمده ام، مثل شما، ای مولا!

تـو انـیـس دل غـمـگـیـن غریبانستی

بـاز آهـوی دلـم زار و اسـیر غمهاست

ضـامـنـم بـاش کـه تو حامی انسانستی

تو به گرداب غم و دلهره و ترس و عذاب

مـنـجـی و مـأمـن دلـهای پریشانستی

سـاکـنـان حـرمت غرق سعادت هستند

بـرکـت و روشـنـی اهـل خراسانستی

دل اسـیـر غـم و دارم ز تـو امید نجات

ای کـه تـو ضـامـن آهـوی بـیابانستی

فاطمه ناظری